ترجمه تفسيري (کتاب اشعياء) ، فصل پنجاه و هشتم: روزه واقعي
آواز خود را بلند كن و دريغ مدار و آواز خود را مثل كرّنا بلند كرده، به قوم من تقصير ايشان را و به خاندان يعقوب گناهان ايشان را اعلام نما
و ايشان هر روز مرا مي طلبند و از دانستن طريق هاي من مسرور مي باشند. مثل امتي كه عدالت را بجا آورده، حكم خداي خود را ترك ننمودند. احكام
عدالت را از من سؤال نموده، از تقرب جستن به خدا مسرور مي شوند
و مي گويند: چرا روزه داشتيم و نديدي و جانهاي خويش را رنجانيديم و ندانستي. اينك شما در روز روزه خويش خوشي خود را مي يابيد و بر عمله
هاي خود ظلم مي نماييد
اينك به جهت نزاع و مخاصمه روزه مي گيريد كه آواز خود را در اعلي عليين بشنوانيد
آيا روزه اي كه من مي پسندم مثل اين است، روزي كه آدمي جان خود را برنجاند و سر خود را مثل ني خم ساخته، پلاس و خاكستر زير خود
بگستراند؟ آيا اين را روزه و روز مقبول خداوند مي خواني؟
مگر روزه اي كه من مي پسندم اين نيست كه بندهاي شرارت را بگشاييد وگره هاي يوغ را باز كنيد و مظلومان را آزاد سازيد و هر يوغ را بشكنيد؟
مگر اين نيست كه نان خود را به گرسنگان تقسيم نمايي و فقيران رانده شده را به خانه خود بياوري و چون برهنه را ببيني او را بپوشاني و خودد را از
آناني كه از گوشت تو مي باشند مخفي نسازي؟
آنگاه نور تو مثل فجر طالع خواهد شد و صحت تو بزودي خواهد روييد و عدالت تو پيش تو خواهد خراميد و جلال خداوند ساقه تو خواهد بود
آنگاه دعا خواهي كرد و خداوند تو را اجابت خواهد فرمود و استغاثه خواهي نمود و او خواهد گفت كه اينك حاضرهستم. اگر يوغ و اشاره كردن به
انگشت و گفتن ناحق را از ميان خود دور كني،
و آرزوي جان خود را به گرسنگان ببخشي و جان ذليلان را سير كني، آنگاه نور تو در تاريكي خواهد درخشيد و تاريكي غليظ تو مثل ظهرخواهد بود
و خداوند تو را هميشه هدايت نموده، جان تو را در مكان هاي خشك سير خواهد كرد و استخوانهايت را قوي خواهد ساخت و تو مثل باغ سير آب و
مانند چشمة آب كه آبش كم نشود خواهي بود
و كسان تو خرابه هاي قديم را بنا خواهند نمود و تو اساسهاي دوره هاي بسيار را برپا خواهي داشت و تو را عمارت كننده رخنه ها و مرمت كننده
كوچه ها براي سكونت خواهند خواند
اگر پاي خود را از سبت نگاه داري و خوشي خود را در روز مقدس من بجا نياوري و سبت را خوشي و مقدس خداوند و محترم بخواني و آن را
محترم داشته، به راههاي خود رفتار ننمايي و خوشي خود را نجويي و سخنان خود را نگويي،
آنگاه در خداوند متلذّذ خواهي شد و تو را بر مكان هاي بلند زمين سوار خواهم كرد. و نصيب پدرت يعقوب را به تو خواهم خورانيد، زيرا كه دهان
خداوند اين را گفته است.
آواز خود را بلند كن و دريغ مدار و آواز خود را مثل كرّنا بلند كرده، به قوم من تقصير ايشان را و به خاندان يعقوب گناهان ايشان را اعلام نما
و ايشان هر روز مرا مي طلبند و از دانستن طريق هاي من مسرور مي باشند. مثل امتي كه عدالت را بجا آورده، حكم خداي خود را ترك ننمودند. احكام
عدالت را از من سؤال نموده، از تقرب جستن به خدا مسرور مي شوند
و مي گويند: چرا روزه داشتيم و نديدي و جانهاي خويش را رنجانيديم و ندانستي. اينك شما در روز روزه خويش خوشي خود را مي يابيد و بر عمله
هاي خود ظلم مي نماييد
اينك به جهت نزاع و مخاصمه روزه مي گيريد كه آواز خود را در اعلي عليين بشنوانيد
آيا روزه اي كه من مي پسندم مثل اين است، روزي كه آدمي جان خود را برنجاند و سر خود را مثل ني خم ساخته، پلاس و خاكستر زير خود
بگستراند؟ آيا اين را روزه و روز مقبول خداوند مي خواني؟
مگر روزه اي كه من مي پسندم اين نيست كه بندهاي شرارت را بگشاييد وگره هاي يوغ را باز كنيد و مظلومان را آزاد سازيد و هر يوغ را بشكنيد؟
مگر اين نيست كه نان خود را به گرسنگان تقسيم نمايي و فقيران رانده شده را به خانه خود بياوري و چون برهنه را ببيني او را بپوشاني و خودد را از
آناني كه از گوشت تو مي باشند مخفي نسازي؟
آنگاه نور تو مثل فجر طالع خواهد شد و صحت تو بزودي خواهد روييد و عدالت تو پيش تو خواهد خراميد و جلال خداوند ساقه تو خواهد بود
آنگاه دعا خواهي كرد و خداوند تو را اجابت خواهد فرمود و استغاثه خواهي نمود و او خواهد گفت كه اينك حاضرهستم. اگر يوغ و اشاره كردن به
انگشت و گفتن ناحق را از ميان خود دور كني،
و آرزوي جان خود را به گرسنگان ببخشي و جان ذليلان را سير كني، آنگاه نور تو در تاريكي خواهد درخشيد و تاريكي غليظ تو مثل ظهرخواهد بود
و خداوند تو را هميشه هدايت نموده، جان تو را در مكان هاي خشك سير خواهد كرد و استخوانهايت را قوي خواهد ساخت و تو مثل باغ سير آب و
مانند چشمة آب كه آبش كم نشود خواهي بود
و كسان تو خرابه هاي قديم را بنا خواهند نمود و تو اساسهاي دوره هاي بسيار را برپا خواهي داشت و تو را عمارت كننده رخنه ها و مرمت كننده
كوچه ها براي سكونت خواهند خواند
اگر پاي خود را از سبت نگاه داري و خوشي خود را در روز مقدس من بجا نياوري و سبت را خوشي و مقدس خداوند و محترم بخواني و آن را
محترم داشته، به راههاي خود رفتار ننمايي و خوشي خود را نجويي و سخنان خود را نگويي،
آنگاه در خداوند متلذّذ خواهي شد و تو را بر مكان هاي بلند زمين سوار خواهم كرد. و نصيب پدرت يعقوب را به تو خواهم خورانيد، زيرا كه دهان
خداوند اين را گفته است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر